Jaskinia z białego piaskowca. Wewnątrz znajdują się niezliczone korytarze.

Wszedł do swojej jaskini w odpowiednim korytarzu.

z.t

Wszedł w odpowiedni korytarz, potem w następny i do ogromnej jaskini porośniętej trawą.
W kącie spała szóstka małych szczeniąt. Trzy piękne, białe suczki i jeden wilczek, jeden rudy wilczek i dośc drobna czarniutka wilczyca.

- To jeszcze maluchy...*Usiadła.*
- Mają jakieś imiona?

-Niedawno zaczęły otwierać oczy.
Nie powie jej prawdy.
-Czarna to Akira, rudy Karat, biały to Yahiro, a pozostałe suczki To Rea, Sarea i Ima.

- Powinny jeszcze być z matką... ale stało się co stać się miało...

-Od ich urodzenia wychowuję je jak...własne.

*Podeszła bliżej młodych, zerknęła na niego ukradkiem.*
- Wyglądają na dość silne, tylko ta czarna mnie martwi...

-Miała problemy. Często chorowała.

- Widać, ale jak podrosną nauczą się polować to będzie dobrze...

Mały Yahiro ziewnął i otworzył... bladoniebieskie ślepka...

- Chyba go obudziła... *Cofnęła się i usiadła.*

-Nie, zawsze o tej porze wstają.
Yahiro wygramolił się budząc pozostałe szczeniaki.

-Heh... *Nachyliła się nad szczeniętami.*

Wszystkie rozbiegły się po jaskini oprócz Akiry, która spała.

- Nawet się nie spojrzały! Tylko ona śpi... *Wskazała łapą na Akire.*

Mała czarna kichnęła i się obudziła ukazując czarne oczy, które rozjarzyły się uśmiechem.

*Odwzajemniła uśmiech, i machnęła ogonem.*

Usiadła przed artemis i machała wesoło ogonem.
-Zawsze była ciekawska.

- Zauważyłam! *Mruknęła do niego. Łapą lekko przejechała po grzbiecie szczeniaczka.*
- Przynajmniej nie bardzo jest koścista...

-Nie myśl, że ich nie karmię.

- Nie pomyślałam, tylko często mniejsze szczenięta nie przybierają na wadze. *Spojrzała na niego uroczo.*

-Ona nie jest.. Ona...
Milczał.

- Co Ona? *Odwróciła się do niego.*

-Nic.

*Usiadła na przeciw niego. Spojrzała na niego podejrzliwie.*
- Mów, dobrze wiesz, że teraz nie odpuszczę!

-Co?

- Chciałeś coś powiedzieć, a nie powiedziałeś!

-Nie, to nic ważnego.
Złapał Imeime za ogon i odciągnął od wejścia.

- Mam taką nadzieję! *Spojrzała na niego i na bawiące się szczenięta.*
- Małe rozrabiaki.

-Hehe. Polubiłaś je.

- No spójrz na te mordki, i jak tu ich nie lubić? Są takie urocze...

-Wszystkie są rodzeństwem.

- Tak? Śliczne są!!!

-Nie chcę, by stała im się krzywda. Dlatego tak strzegę granic watahy przed obcymi. Szczególnie przed watahą burzy.

- Jak chcesz mogę je pilnować w razie czego.

-Ok, dziękuję. Idę przepenetrować teren. Obiecuję szybo wrócić.

W porządku!
*Położyła się. *

z.t

-Wróciłem już. Artemis? Gdzie jesteś?

- Tu! *Krzyknęła, przy niej leżały zmęczone zabawą szczeniaki.*

-Śpią?-zdziwił się.

- Co? Nie, drzemią! Biegały w około mnie, a jak się zdenerwowałam udałam że nie żyje, a potem jak prubowały mnie ocucić... Wystraszyłam je, potem mnie znów ganiały i położyły się.

-Haha. Miałem zamiar wyjść z nimi na dwór, ale... może usną.

- Dobry pomysł!

-Może się przejdziemy?

*Wstała nie budząc młodych.*
-Pewnie!

-Ciii... Chodź!

z.t

zt

*Weszła ze zdobyczą i Tadashim.*

Zatargał tu zdobycz. Szczenieta wciąż spały.

-Co teraz?

-Jak wstaną, to zjedzą.

- To w porządku! *Usiadła blisko wyjścia.*

Znów jako pierwszy Yahiro się obudził. Podniósł się i poszedł do niego, przeszywając go takimi samymi, bladoniebieskimi oczętami.

*Spojrzała na maleństwo i przysunęła do niego jelenia.*

Biały wilczek podszedł do jelenia i zaczął lizać mięso.
-Nie martw się, on tak zawsze robi-szepnął Artemis wilk.

- Młode zawsze tak robią...*Odpowiedziała.*

-Skoro tak, to dlaczego tyko on to robi?

- Są dwa wyjścia: albo on już tak ma lub one już z tego wyrosły.

-Yahiro jest najstarszy.
Potrząsnął łbem i zaśmiał się.

- Więc on już tak ma!

-No chyba tak.
Westchnął.

- Ciekawe kiedy reszta wstanie!

-Można to szybko załatwić!
Zawył donośnie, kątem oka dostrzegł, że maluchy otwierają zaspane oczka.

- Mało subtelne ale zawsze!
*Położyła się bez ceremonialnie.

-Jedzcie maluchy.
Usiadł, a kurz z trawy uniósł się w powietrzu.

*Maleństwa przebiegły obok niej.*

Zaczął kaszleć od kurzu jak opętany.

*Podeszła do niego i poklepała go po grzbiecie.*
- Lepiej?

-Khe... Tak.

- To dobrze.*Usiadła.*

-To dobrze...

*Patrzyła na szczenięta.*

//Nosz [cenzura], znowu AVOCADO!!!//

Położył się, wciąż mając czujne uszy.

- Heh... *Siedziała dalej.*

Szczenięta zjadły trochę mięsa i usiadły spokojnie na trawie.

- Chyba się na jadły!

-Wyjdziemy na dwór, maluchy? Czy znowu będziecie spały?

*Spojrzała na maluchy.*

-Nie patrz już na te dzieci, tylko chodź!

- Idę!

Szczeniaki ciężko wstały, ale zadowolone wyszły przed jaskinię.

// Wychodzimy na jaką polanę przed jaskinią?//

//Tu opiszemy w jaskiniach ;)//
Usiadł przy wejściu w cieniu i obserwował rozbiegane szczenięta.

*Usiadła nie daleko wilka.*

-Tylko nie odchodźcie za daleko!

*Oglądała zabawę młodych.*

-Hehe, mają tyle energii!-powiedział z uśmiechem do towarzyszki.-Co to będzie, jak nauczą się mówić!

- Nie strasz mnie, mają jeszcze trochę czasu!

-Hehehe.

-Hehe! *Roześmiała się.*

-Mają czas...-powiedział do siebie cicho.-Jeśli mają czas...

*Spoglądała teraz na rozbrykana szczeniaki.*

-Tylko żeby się nie pogubiły. Rzadko kiedy wychodzę z nimi na zewnątrz.

- Może je już stąd zabierzmy, robi się ciemno.

-Dobrze.
Złapał wszystkie białe wilczki w pysk zostawiając rudego i czarną dla Artemis.

*Złapała rude i czarną i poszła za Tadashim.*

Gdy znalazł jaskinię odłożył szczeniaki.

*Odłożyła młode obok reszty.*
- A teraz chyba spać!?

-No a jakże!

- Ja idę się przejść.




zt

-Okej. Poczekam aż usną i może tez wyjde.

Szczenięta zasnęły i wilk wyszedł z jaskiń.

z.t

*Przyszła tu już spokojna. Brudna, zmęczona, ale szczęśliwa nareszcie tu dotarła. Chciało się tak jej spać, że nie miała czasu na mycie się. Podeszła do pewnej komnaty[mojej, gdyby co] i padła na ziemię, próbując zasnąć. W końcu zasnęła.*