Za dnia gorąca, w nocy oświetlona księżycem. Wieje tu delikatny wiatr przynoszący zapach piasku.

Leżał wdychając zapach pustyni.
Dlaczego nie cofniesz czasu? Rozległ się głos w jego głowie. Przecież posiadasz tą niezwykłą moc, książę...
-Nie jestem księciem!-ryknął na cały las.

Nienawidził swoich myśli. To tak, jakby w jego głowie siedział zupełnie inny wilk.
Kątem oka dostrzegł szybującego jastrzębia. Zniżył swój lot, a wilk odbił się od ziemi i chwycił ptaka w pysk.
Po chwili już jadł wypluwając pióra.

Wstał i skierował się na pustynię.

Weszłą na polanke . Od razu poczuła zpaach piasku . Położyła się na ziemi i przymknęła oczy . Słońce przyjemnie grzało jej skóre. Zamruczała .

Wstała i coś jej zaświtąło w głowie . Pobiegła .
z.t